STANOWISKO GŁÓWNEGO INSPEKTORATU PRACY

Z 25 LUTEGO 2010 R. W SPRAWIE ŚWIADECTW PRACY DLA PRACOWNIKÓW TYMCZASOWYCH

(GPP-110/517-4560-9-1/10/ PE/RP)

Zgodnie z art. 18a ust. 1 ustawy z 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz.U. nr 166, poz. 1608 ze zm.) agencja pracy tymczasowej wydaje pracownikowi tymczasowemu świadectwo pracy dotyczące łącznego zakończonego okresu zatrudnienia w tej agencji, objętego kolejnymi umowami o pracę, nawiązanymi w okresie nie dłuższym niż 12 kolejnych miesięcy.

Ustawa nie przewiduje przy tym odrębnych zasad wystawiania świadectwa pracy dla pracowników tymczasowych.

W tej sytuacji należy więc stosować zasady ogólne ustalające wymogi, które musi spełnić poprawnie sformułowane świadectwo pracy. Zasady te reguluje art. 97 § 2 i 3 k.p. oraz na mocy art. 97 § 4 k.p. rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (Dz.U. nr 60, poz. 282 ze zm., dalej rozporządzenie).

Zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w świadectwie pracy w zakresie urlopów wypoczynkowych zamieszcza się informacje dotyczące urlopu wykorzystanego przez pracownika w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy. Niezależnie zatem od długości okresu, jaki obejmuje zbiorcze świadectwo pracy, w świadectwie powinny zostać wykazane wyłącznie dni urlopu wykorzystane w roku kalendarzowym, w którym stosunek pracy finalnie ustał. Liczba pracodawców użytkowników w tym okresie w żadnym zakresie nie wpływa na wykaz wykorzystanych dni urlopu.

Natomiast wskazywanie pracy wykonywanej w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, a także okresów nieskładkowych, uwzględnianych przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty reguluje § 1 ust. 1 pkt 11 i 12 rozporządzenia. Zgodnie z nimi zarówno pracę w szczególnych warunkach, jak i okresy nieskładkowe należy wykazywać w świadectwie pracy poprzez wskazanie konkretnych okresów, w jakich praca w szczególnym charakterze była wykonywana bądź w jakich występowały okresy nieskładkowe uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury.

Za poprawne wystawienie świadectwa pracy pracownikowi tymczasowemu odpowiada agencja pracy tymczasowej. Tym samym zgodnie z art. 97 § 2¹ k.p. pracownik tymczasowy może w ciągu siedmiu dni od otrzymania świadectwa pracy wystąpić z wnioskiem do zatrudniającej go agencji pracy tymczasowej o sprostowanie świadectwa. W razie nieuwzględnienia wniosku przysługuje mu, w ciągu siedmiu dni od zawiadomienia o odmowie sprostowania świadectwa pracy, prawo wystąpienia z żądaniem jego sprostowania do sądu pracy